Z KURIEREM PO SOSNOWCU
W tym roku przypada dwudziesta rocznica działalności sosnowieckiego Centrum Pediatrii. Warto przy tej okazji pamiętać, że tradycje tej zasłużonej placówki medycznej sięgają w przeszłość o wiele dalej, bo aż do lat 60. dziewiętnastego stulecia.
Związane są one z działalnością dwóch szpitali zlokalizowanych na terenie dzisiejszych dzielnic: Pogoń – szpital nr 3 przy ulicy gen. Grota Roweckiego (nieistniejący) oraz Klimontów – szpital nr 6 przy ulicy G. Zapolskiej (obecnie jako Centrum Pediatrii).
Centrum Pediatrii – widok od strony południowej.
W roku 1862 hrabia Feliks Mycielski uruchomił w Pogoni (obecnie w tym miejscu znajduje się Wydział Filologiczny UŚ) Szpital Bratniej Pomocy Robotników Bolesławsko -Sosnowickich. Nieco później szpital ten zaczęto nazywać Szpitalem na Lepiankach. Nazwa pochodziła od usytuowanych w sąsiedztwie szpitala budynków wzniesionych z kamienia i gliny. Z czasem szpital został przejęty przez Towarzystwo Kopalń i Zakładów Hutniczych Sosnowickich, które w roku 1894 przeprowadziło rozbudowę i gruntowną modernizację obiektu. Analogicznie (choć w mniejszym zakresie) do zbudowanej w tym okresie pobliskiej Szkoły Realnej, gmach szpitala został wyposażony w nowatorskie rozwiązania techniczne. Inicjatorem rozbudowy był Jan Alfons Surzycki – były dyrektor TKiZHS oraz prezes Kasy Bratniej Pomocy Robotników Bolesławsko-Sosnowickich. Ze szpitala mogli korzystać pracownicy TKiZHS, ich żony oraz dzieci w wieku do lat 16.
Wejście główne. Po lewej znajduje się najstarsze skrzydło szpitala.
Budowa oddziału rehabilitacji – 2013 rok.
Lecznica funkcjonowała do roku 1933, czyli do czasu uruchomienia nowego szpitala Ubezpieczalni Społecznej przy ul. 3 Maja 33 (dawny szpital nr 2). Po zaprzestaniu działalności medycznej, do 1939 roku w budynku funkcjonowała prywatna żeńska szkoła średnia Heleny Rzadkiewiczowej. Podczas okupacji niemieckiej ulokowano tutaj komisję wysiedleńczą, a tuż po II wojnie biura resortu górnictwa.
Patio szpitala.
Widok od strony wschodniej. Po lewej Centrum Psychiatrii, po prawej budynek zarządu.
Skrzydło północne. Znajduje się tutaj OIOM, Zakład Diagnostyki Obrazowej oraz pracownie rehabilitacji.
Przed wejściem głównym.
W roku 1951 sosnowiecki magistrat ponownie uruchomił w tym miejscu szpital, tym razem był to szpital pediatryczny. Pierwszych pacjentów przyjęto 13 grudnia, a oficjalnego otwarcia dokonano 1 maja 1952 roku. Szpital dysponował dziewięćdziesięcioma łóżkami, a funkcję dyrektora powierzono doktorowi Henrykowi Krupińskiemu. Pięć lat później utworzono pierwszy w Zagłębiu oddział chirurgii dziecięcej. Oddziałem tym kierował lekarz Adam Proń.
W 1964 roku chirurgia została przeniesiona do szpitala przy ul. Zegadłowicza. 1 stycznia 1973 dyrektorem, a następnie również lekarzem naczelnym szpitala został dr n. med. Wiesław Miller. Od 1991 roku funkcję tę pełnił lekarz Andrzej Siwiec. Pośród starszych mieszkańców szpital został zapamiętany jako szpital na Lepiankach, pośród nieco młodszych jako szpital nr 3.
Pracownia RTG
Tomograf komputerowy.
Gabinet zabiegowy poradnii chirurgicznej.
Sala operacyjna nr 1.
Sala operacyjna nr 2.
Szpital klimontowski (przy ul. Zapolskiej) od samego początku działał jako szpital dziecięcy. Na potrzeby placówki zaadaptowano (poddając rozbudowie) wzniesiony w 1952 roku budynek żłobka i przedszkola kopalni „Klimontów”. Inicjatorem przedsięwzięcia był zastępca kierownika Powiatowego Wydziału Zdrowia w Będzinie – H. Kaczkowski. Uroczyste otwarcie miało miejsce 28 listopada 1963 roku. W wydarzeniu uczestniczył wojewoda katowicki Jerzy Ziętek oraz przedstawiciele powiatu będzińskiego, do którego przynależał wówczas Klimontów. Pierwszym dyrektorem został lekarz Jan Dobrzyński. Po roku jego obowiązki przejęła lekarka Barbara Małecka. Pierwotnie szpital specjalizował się w leczeniu schorzeń reumatologicznych, ale już po dwóch latach działalności utworzono oddział ogólnopediatryczny. W listopadzie 1965 r. ordynatorem tego oddziału i zarazem dyrektorem całego szpitala został lekarz Bronisław Kopeć, który pełnił tę funkcję do roku 1994. Po uruchomieniu placówki nadzór nad nią sprawował Powiatowy Wydział Zdrowia w Będzinie. Od 1975 r., czyli od „wchłonięcia” miasta Klimontów przez miasto Sosnowiec, szpital podlegał Zespołowi Opieki Zdrowotnej w Sosnowcu. Szpitalowi przyporządkowano numer 6. Mało znaną kartą z historii szpitala jest działalność polegająca na przyjmowaniu na specjalny oddział dzieci z tzw. „wskazania społecznego”. Były to dzieci pozbawione właściwej opieki rodziców, pochodzące z rodzin dysfunkcyjnych, zaniedbane. Klimontowski szpital nie odma wiał pomocy w tego rodzaju sytuacjach, wyręczając tym samym przepełnione domy dziecka oraz pogotowie opiekuńcze. Dzieci te mogły liczyć nie tylko na fachową opiekę, ale również na ciepło i życzliwość personelu szpitalnego. Ważną datą w historii szpitala jest 1 stycznia 1996 roku. Tego dnia Szpital Dziecięcy nr 6 w Sosnowcu-Klimontowie został połączony administracyjnie ze Szpitalem Dziecięcym nr 3 pod nazwą Zespolonego Szpitala Dziecięcego nr 4 w Sosnowcu – funkcję Lekarza Naczelnego piastował wówczas Krzysztof Partyka.
31 lipca 1996 r. w związku z modernizacją i rozbudową oddziały szpitalne z Klimontowa zostały tymczasowo przeniesione do budynku przy ul. Grota Roweckiego (dawny szpital nr 3).
Sala chorych. Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii.
Gabinet zabiegowy oddziału chirurgicznego.
Kolejne istotne zmiany przyniósł dzień 16 listopada 1998 roku – do życia został powołany Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Centrum Pediatrii – dyrektorem został dr n. med. Andrzej Siwiec. Od kwietnia 1999 roku sosnowieckie Centrum Pediatrii nosi imię Jana Pawła II. W holu głównym szpitala znajduje się pamiątkowa tablica poświęcona przez papieża podczas wizyty w Sosnowcu 14 czerwca 1999 roku. W holu umieszczono również tablicę upamiętniającą wspomnianego wcześniej doktora Adama Pronia.
W grudniu 2014 roku szpital został przekształcony w spółkę z o.o. Od tego czasu funkcję prezesa zarządu pełni dr n. med. Andrzej Siwiec.
Ostatnią z najważniejszych inwestycji związanych z rozwojem CP była modernizacja i rozbudowa Centrum Psychiatrii dla Dzieci i Młodzieży. Od chwili otwarcia, czyli od 15 marca 2017 r., ośrodek ten cieszy się dużym uznaniem oraz mianem największej tego typu placówki w województwie śląskim.
Konsola pielęgniarska – Oddział Gastroenetrologiczny.
Sala chorych – Oddział Gastroenetrologiczny.
Sala chorych – Oddział Niemowlęcy i Patologii Noworodka.
Obecnie w Centrum Pediatrii działają następujące oddziały: Anestezjologii i Intensywnej Terapii dla Noworodków i Dzieci, Chirurgii, Gastroenterologii, Niemowlęcy i Patologii Noworodka, Pediatrii, Psychiatrii i Psychoterapii Wieku Rozwojowego (kliniczny i dzienny), Rehabilitacji, Rehabilitacji Neurologicznej, Reumatologiczny. Do tego zestawienia należy dodać Izbę Przyjęć, Blok Operacyjny oraz Ośrodek Wczesnej Interwencji. W ubiegłym roku w hospitalizowano w sumie 7666 dzieci.
Chorzy mogą uzyskać porady w trzynastu poradniach: alergologicznej, chirurgicznej, dermatologicznej, gastroentorologicznej, kardiologicznej, laryngologicznej, neurologicznej, preluksacyjnej, rehabilitacyjnej, reumatologicznej, urazowo -ortopedycznej, wad postawy oraz zdrowia psychicznego. W ubiegłym roku udzielono w nich 58369 porad specjalistycznych. Placówka dysponuje również szeregiem pracowni wyposażonych w sprzęt diagnostyczny, terapeutyczny oraz rehabilitacyjny.
Wśród planów rozwojowych Centrum znajdują się inwestycje związane z utworzeniem Szpitalnego Oddziału Ratowniczego, utworzeniem Oddziału Dermatologicznego dla Dzieci, modernizacją Oddziału Anestezjologii i Intensywnej Terapii oraz zakupem ultranowoczesnego tomografu komputerowego oraz aparatu RTG.
Pracownia kinezyterapii.
Sala ćwiczeń – Oddział Rehabilitacji Ogólnej.
Pracownia hydroterapii.
Centrum Pediatrii należy do najbardziej rozpoznawalnych sosnowieckich marek. Jest powszechnie znane nie tylko pośród mieszkańców naszego miasta i regionu. Trafiają tutaj również mali pacjenci spoza Zagłębia Dąbrowskiego, coraz częściej z bardzo odległych zakątków kraju.
Sala Doświadczania Świata.
Również i ja miałem sposobność znaleźć się tutaj jako pacjent. Choć było to około 40 lat temu, to wciąż mam w pamięci sylwetki niektórych lekarzy – Bronisława Kopcia, Wojciecha Arabskiego, Marię Kanię, Mariannę Skibę, Annę Gasińską. Pamiętam również wizyty u doktora Wiesława Millera z „trójki”. Z sentymentem wspominam panie pielęgniarki, które w sobie tylko wiadomy sposób potrafiły zmotywować mnie do dobrowolnego udania się na zastrzyk do „zabiegowego”. Czule wspominam nieistniejącego już „okrąglaka” – dużą, półokrągłą świetlicę oraz położony nad nią taras, który był areną licznych przygód i zabaw. Z tarasu tego roztaczał się widok na przyszpitalny park. W parku znajdowały się betonowe rzeźby niedźwiadka i zajączka. Jakież było moje zdziwienie, gdy po latach odkryłem, że one nadal istnieją! Żyją sobie spokojnie pośród okalającej szpital zieleni. Od czasu do czasu, w tajemniczy sposób zmieniają miejsce pobytu. Może są zaczarowane, a może ożywają dzięki wspomnieniom tysięcy małych pacjentów?
Szpitalne sale i korytarze zdobią kolorowe, bajkowe malunki autorstwa Macieja Kota.
Korytarz na parterze najstarszej części budynku. Po lewej onegdaj znajdowało się wejście do okrąglaka.
Widok z przyszpitalnego placu zabaw na pawilon Centrum Psychiatrii.
Pomnik Jana Pawła II – patrona klimontowskiego szpitala. Autorem rzeźby jest Wojciech Dzienniak.
Podczas pracy nad artykułem korzystałem z opracowań udostępnionych przez Centrum Pediatrii: „Historia Szpitala Dziecięcego nr 3 w Sosnowcu” – dr n. med. Wiesław Miller, Sosnowiec 1996 r. oraz „Szpital Dziecięcy nr 6 w Sosnowcu – Klimontowie 1963-1993” – lek. med. Bronisław Kopeć, Sosnowiec 1994 r.
Za życzliwość oraz pomoc dziękuję serdecznie prezesowi zarządu dr n. med. Andrzejowi Siwcowi, naczelnej pielęgniarce pani Marioli Palidze, pielęgniarce oddziałowej Izby Przyjęć pani Marioli Zębali oraz asystentce zarządu pani Justynie Zegan.
Tekst i zdjęcia: Artur Ptasiński
Centrum Informacji Miejskiej, tel. 32 265 60 04.
